Verbinder Uitgelicht: Ianthe Smulders

Ianthe Smulders | 24 jaar | Amsterdam | Bachelor Bèta-gamma

Hi Ianthe, wat is jouw favoriete moment bij De Nieuwe Verbinders tot nu toe?
I: Wat ik zo mooi vind aan De Nieuwe Verbinders (DNV) kwam vrijwel meteen naar voren, namelijk bij de tweede training die we kregen, de spoken word-workshop. Binnen mijn studie (Bèta-Gamma aan de UvA) proberen we maatschappelijke conflicten te onderzoeken aan de hand van het raakvlak tussen verschillende wetenschappelijke disciplines, terwijl bij DNV het oplossen van een conflict direct op de maatschappij gericht is.

Ik werd tijdens die spoken word-workshop op een hele praktische manier aan het denken gezet: hoe zit de maatschappij nou écht in elkaar en wat is mijn rol hierin? Daarnaast kregen we goede tools om het gesprek aan te gaan met anderen: jezelf kwetsbaar opstellen door je eigen verhaal te delen, maar ook blijven luisteren. Dit doe je niet alleen als middel om een bepaald doel te bereiken (de ander overtuigen bijvoorbeeld), maar is op zichzelf al een nastrevenswaardig doel.

Het voelde heel realistisch, je kreeg meteen feedback op jouw verhaal van de anderen om je heen. We namen samen een sprong in het diepe, en moesten veel van onszelf laten zien om te verbinden. Dat ging snel, we hadden vrijwel meteen een veilig milieu gecreëerd waarin we niet bang waren onszelf open te stellen.

Wat heeft het project jou gebracht?
I: Ik heb veel geleerd over hoe ik mij verhoud tot de samenleving en wat dingen zijn die mijn identiteit bepalen. Om mezelf een plekje te geven in de samenleving ben ik de hele tijd in conflict met anderen vanwege het anders-zijn. Neutraal-zijn bestaat niet, de samenleving is namelijk zo ingedeeld dat je door bepaalde politieke uitingen wordt beoordeeld tot wat je mag en wat je niet mag.

Je kan je identificeren met sommige eigenschappen van andere mensen, en sommige niet. Het is belangrijk je bewust te worden van jouw positie en verschillen daarbinnen ten opzichte van anderen, net zoals je kunt kiezen om verschillen tussen andere mensen te erkennen, in plaats van te accepteren of tolereren. Dit zei filosoof Charles Taylor ook, net als DNV-projectleider Refel in één van de trainingen.

Tegenwoordig bestaat de neiging de verschillen tussen mensen óf te willen negeren, óf op te willen lossen, terwijl ik me gerealiseerd heb dat deze kunnen blijven bestaan. Bij DNV was dit voelbaar: we erkenden dat we van elkaar verschillen, maar waren niet alleen maar bezig met datgene vinden waarin we overeenkwamen. We leerden juist van elkaars verschillen.

Grote maatschappelijke vraagstukken waarin conflict voorkwam werden nogmaals praktisch, maar ook inclusief benaderd: hoe kijkt iedereen met verschillende achtergronden tegen een bepaald probleem aan? Conflict mag bestaan tussen onze diverse normen en waarden, en ook al kan dat pijnlijk zijn, betekent dat niet dat het opgelost moet worden. We versterken elkaar juist door elkaar af en toe tegen te spreken en het oneens te zijn.

Hoe ben je van plan je Verbinder-skills te blijven inzetten?
I: Op dit moment werk ik aan een vraagstuk voor DNV bij Amnesty International. Daarin probeer ik de geleerde samenwerking tools toe te passen: goed luisteren en je proberen in te leven in een ander. Ik probeer altijd mijn best te doen om te bevestigen dat ik iemand gehoord heb, de inhoud tot me heb genomen en dat ik er iets mee ga doen.

Door veel samen te werken bij DNV en hier bewust op te reflecteren voelde ik mij gesterkt in mijn positie. Het geeft een goede teamspirit en positieve energie. Bovendien schrijf ik mijn scriptie in politieke filosofie. Ik ben me nog bewuster geworden van hoe wetenschap en praktijk elkaar goed kunnen helpen. Het één mag het ander nooit uit het oog verliezen.